به گزارش “خط شمال” گرم بود آن هم در دومین روز از ماه دوم فصل تابستان که به زبان مازندرانی‌ها ” انجیر پجه ما” یا گرم‌ترین ماه سال صبح زود آماده شدند تا ناله‌های غریبانه شان را برای سید و سالار شهیدان آقا عبدالله الحسین ع سر دهند.
در روزی بنام عاشورای حسینی که بزرگترین درس مکتب دین اسلام معرفی می‌شود و علوی‌تباران مازندرانی با آن پیشینه دیرینه‌شان هم گام با اشاعه این مکتب حسینی شدند و برای عزاداری سیدالشهدا با پیراهن سیاه های خود عازم دسته‌های محلات، هیات‌های تکایا و حسینیه‌هایشان شدند.
سینه‌زنی، زنجیرزنی، نوحه‌خوانی، سنج زنی، طبل و شیپور، بیرق های بزرگ و کوچک با نوشته‌های زیبا و خوش خط السلام العلیک یا اباعبدالله، یا حسین، یا ابوالفضل العباس، در همه دسته‌ها و هیات‌های عزاداری دومین پسر فاطمه الزهرا(س) می‌دیدید.
در این روز داغ دیده زینب الکبری(س)، بزرگترین سفیر کربلا، روستاهای دیار علویان هر یک از عزاداران حسینی به شکل‌های متفاوت به عزاداری سید و سالار شهیدان کربلا پرداختند؛ ناله‌هایی که ماندگاری سنت‌ها و آیین‌های مذهبی و دینی در جای جای این سرزمین موسس تشیع و پایتخت دیار علویان شده است.
حضور ۱۶ روستاهای بخش سرخ‌رود محمودآباد و مرکزی شهرستان آمل در روستای رودبار هرازپی در روز عاشورا حسینی برای عزاداری سالروز شهادت حسین بن علی(ع) و یاران وفادارش یکی از آئین‌های دیرینه این دیار کهن است که امسال به مانند سال‌های گذشته به برپایی آن پرداختند.
این عزاداران مراسم دسته رویشان را از ساعت ۹ صبح از حسینیه محله‌شان شروع می‌کنند و به تربیت هر یک از این ۱۶ روستا به سمت روستای رودبار حرکت برمی‌دارند.
دسته‌هایی که در اوج این گرمای سوزان با آن عرق های بر پیشانی و لباس‌های خیس با آن سینه‌زنی و زنجیرزنی به تکیه این روستای میزبان می‌رسند و به نوبت پس از استقبال گرم هیات مذهبی دسته اهالی رودبار به عزاداری در میدانگاه تکیه می‌پردازند.
یا ابوالفضل، یا ساقی دشت کربلا، یا حسین، طنین انداز آن تکیه می‌شود و بانوان هر یک از دسته‌های روستاها نیز همراه این هیات‌ها وارد این روستا می‌شوند و بعد از پایان دسته‌روی شان از آنجا خارج و به دعوت اهالی روستا جهت پذیرایی ناهار وارد هر یک از این منازل می‌شوند که از صبح درب آن‌ها باز گذاشته‌اند؛ پذیرایی که از مهمانان اهالی روستا بدلیل موقوفه بودن زمینهایشان و به ارادت امام‌زاده محلشان هر ساله به تعداد بیش از ده‌ها هزار نفر انجام می‌شود که قدمت آن به بیش از ۱۵۰ سال هم می‌رسد.
پایان این کهن آیین با ورود نخل ۶۰۰ ساله اورطشت به حیاط تکیه و نخل‌گردانی در دستان عزاداران اورطشتی و رودباری است که شور و هیجان خاصی را در بین همه ایجاد می‌کند و آه و ناله بر بزرگترین واقعه تاریخ اسلام آن هم با فجیع‌ترین اتفاق در این دنیای فانی سر می‌دهند.
محرم ۱۴۴۵ که دشمنان اسلام همچنان با فتنه‌های خبیثانه شان به دنبال نابودی راه حسین(ع) و خطبه‌های کوبنده بزرگترین سفیر کربلا زینب کبری(ع) تلاش می‌کنند اما با شیفتگان و عاشقان حسینی همچنان به حفظ آن با حضور در این عزاداری ها گام محکم برداشتند و به مانند سال‌های گذشته به عشق حسین آمدند و عزاداری کردند.
و مهمتر در این روز عزاداران هنگام با شنیدن صلات ظهر و بانک الله اکبر نماز ظهر عاشورا را برپا کردند نمازی که برای ماندگاری آن خون بر شمشیر در سرزمین نینوا ریخته شد.
