به نام خدای بزرگ
گر به صد منزل فراق افتد میان ما و دوست
همچنانش در میان جان شیرین منزلست (سعدی)
دوستان و یاران گرانسنگ
فراقی طاقت‌سوز و دردناک که هیچ حادثه‌ای نتوانست آثار آن را از روح و جان‌مان بزداید. در این یک سال با مرور خاطرات مشترک‌مان با جناب ایران‌منش همزیستی کردیم و منتظر فرارسیدن زمان نخستین سالگردش ماندیم تا با دیدار یکدیگر در کنار مزار آن زنده‌یاد، عهد دوستی، برادری و وفاداری را تجدید کنیم و به خانواده داغدیده‌اش تسلی دهیم؛ اما دردا و دریغا که موج آخر پاندمی طغیان‌گر کرونا ما را از برگزاری مجلس یادبود و گردهم‌آیی بر سر مزارش محروم کرد.
با این‌حال، علی‌رغم این محرومیت، برخی از ارادت‌مندان جناب ایران‌منش عزیز با محوریت و هدایت اعضای محترم خانواده نجیب و نیک‌کردار ایشان، برنامه‌ای فشرده در فضای مجازی تدارک دیده‌اند تا بدین‌وسیله یاد و خاطره آن بزرگ میدان‌دار فرهنگ بومی- محلی را گرامی بدارند. از همین فضا استفاده کرده و ضمن پوزش پیشاپیش از یکایک دوستان پرشمار و حلقه‌های گوناگون ارتباطی زنده‌یاد قاسمعلی ایران‌منش، تقاضا می‌کنم با شرکت در برنامه‌های مجازی نخستین سالگرد پرواز آن روح بی‌قرار، موجب شادی روح آن عزیز و تسلی خاطر بازماندگان شوید.
با تجدید احترام و امتنان
علی کریمی مله
۲۴ مرداد ۱۴۰۰
