به گزارش قلم شمال آنلاین؛ آلودگی رودخانه‌ها یکی از مشکلات زیست محیطی است که سال‌های اخیر شاهد بروز این پدیده هستیم و علی‌رغم هشدار کارشناسان، این پدیده خسارت جدی به بار آورده و سبب آلودگی آب‌های سطحی و روان آب‌ها شده است.
حدود سه ماه اخیر شاهد تغییر رنگ آب رودخانه‌های روستا و شهر محمودآباد هستیم که با ریشه‌یابی آن، سرنخ‌ها را به ورود پسآب صنعتی و فاضلاب یکی از شرکت‌ها در بالادست می‌رساند و این مسئله هر ساله منجر به بروز مشکلاتی می‌شود. ورود فاضلاب‌های صنعتی و سنتی به رودخانه‌های شهر و روستا از جمله معضلات این روزها محسوب می‌شود که کارشناسان محیط زیست آن را فاجعه زیست بوم دانسته و تنها علت به وجود آمدنش قطعاً عامل انسانی است که هیچ حد و مرزی برای نابودی ندارند.
مسیر ورود فاضلاب به آب رودخانه تجن‌رود را از بالادست که دنبال کنیم کنیم در می‌یابیم که این آلاینده‌ها بعد از گذشت چندین روستا در بخش مرکزی محمودآباد از جمله یوسف‌آباد، آزادمون، تجکنار، اهلم و خشت‌سر به دریا سرازیر می‌شود و تداوم این پدیده یعنی مرگ آبزیان و زیست بوم منطقه.
میزان آلودگی به حدی است که رسوب ناشی از انباشت پساب در کنار بستر رودخانه دیده می‌شود و با توجه به شروع فصل کشاورزی، تخم‌ریزی ماهیان و آب‌گیری آب‌بندان‌های روستایی برای پرورش ماهی، ورود آلاینده و پساب‌ها، مشکلات عدیده‌ای برای کشاورزان و صیادان در منطقه رقم زده است.
مسلم شریفی دهیار روستای آزادمون بخش مرکزی شهرستان محمودآباد در گفت‌وگو با خبرنگار ما در خصوص ورود فاضلاب به رودخانه در این روستا گفت: شرکت مدنظر در آمل برای رفع آلودگی‌های خود که به رودخانه می‌ریزد موظف به انجام چهار تعهد شده که تا تاریخ ۲۰ فروردین ماه دیگر پسابی وارد رودخانه‌ها نشود.
شرکت مدنظر در آمل برای رفع آلودگی‌های خود که به رودخانه می‌ریزد موظف به انجام چهار تعهد شده که تا تاریخ ۲۰ فروردین ماه دیگر پسابی وارد رودخانه‌ها نشود
وی تصریح کرد: سال ۹۰ نیز این مشکل پیش آمده و کشاورزان در فصل کشاورزی با چالش بزرگی چون آلودگی آب برای آب‌گیری زمین‌های خود مواجه شدند اما متأسفانه از دو سال پیش مجدد شاهد ورود دوباره آلودگی‌ها و پساب‌های این شرکت به رودخانه‌ها شدیم.
دهیار روستای آزادمون با تاکید بر اینکه این میزان آلودگی ازچهار ماه پیش به شدت افزایش یافته است، افزود: به محض اینکه متوجه تکرار جریان سال ۹۰ شدیم سریعاً موارد را به بخشداری و اداره محیط زیست اطلاع‌رسانی کردیم و با انجام آزمایشات لازم میزان بالای آلودگی بر اثر ورود فاضلاب صنعتی تأیید شد.
شریفی با بیان اینکه آب این رودخانه‌ها برای مصارف ۱۷ هزار هکتار زمین کشاورزی و ۱۸ آب بند پرورش ماهی است، اظهار کرد: به دلیل آلوده بودن از ورود آب به آب‌بندان‌ها جلوگیری می‌شود و این امر موجب شده است که ما هم در کشاورزی و هم در پرورش ماهی با مشکل مواجه شویم.
وی خاطرنشان کرد: در ادامه پیگیری‌ها با شرکت کار جلسه برگزار کردیم که با وجود انکار این شرکت از آلودگی‌های به وجود آورده با آزمایش‌های گرفته شده قضیه را تأیید کرد.
دهیار روستای آزادمون یادآور شد: این شرکت علت ورود پساب‌های خود به رودخانه را خرابی چهار دستگاه عنوان کرد و موظف به انجام چهار تعهد شامل درست کردن دستگاه‌ها، لایروبی مسیر رودخانه‌های آلوده، هماهنگی با امور آب و فاضلاب و باز کردن سد برای کم شدن غلظت آالودگی‌ها و کم کردن تولید محصول پنیر به دلیل تولید آلودگی زیاد شد.
شریفی ادامه داد: از تعهدات اعلام شده لایروبی رودخانه و باز کردن آب سدها برای کاهش میزان آلودگی که دو روز قبل انجام شده را این شرکت در دستور کار خود قرار داد.
وی در پایان گفت: دستگاه‌های تصفیه را تحویل گرفته‌اند و ما منتظر هستیم تا ۲۰ فروردین ماه دیگر هیچ فاضلابی به رودخانه ریخته نشود و امیدواریم به تعهدات خود جامعه عمل بپوشانند.
خزانه‌های قارچی نتیجه ورود فاضلاب صنعتی به رودخانه‌ها
ورود آلاینده‌های ناشی از پساب‌های صنعتی علاوه بر آنکه سرنوشت شومی را برای اراضی کشاورزی و مزارع پرورش ماهی در پایین دست رقم زده است، مشکلات و بیماری‌هایی را نیز برای کشاورزان ایجاد کرده است. بیژن ابراهیمی یکی از کشاورزان ساکن روستای اهلم نیز در گفت‌وگو با خبرنگار ما با اشاره به مشکلات زیادی که در اثر کم‌آبی و آلودگی آب به وجود می‌آید، گفت: پسآب‌های آلوده یکی از شرکت‌ها موجب به وجود آمدن انواع میکروب‌ها و خارش‌ها در بدن کشاورزان و قارچی شدن خزانه اصلی برنج شده است.
وی با بیان اینکه این مشکل حدود ۵ سال پیش هم برای کشاورزان پیش آمده بود، افزود: این آب‌های آلوده به آب بندان‌های پرورش ماهی نیز می‌رسد و همین ماهی‌ها و برنج‌های آلوده را مردم مصرف می‌کنند.
این کشاورز اهل روستای اهلم تصریح کرد: بدون پوشیدن چکمه نمی‌توانیم وارد زمین کشاورزی شویم از طرفی زمین به‌شدت تشنه آب است و از طرفی دیگر ما چاره‌ای جز استفاده از همین آب را نداریم.
نیازمند پیگیری جدی مسئولان برای رفع آلودگی آب هستیم
ابوالفضل رنجبر کشاورز ساکن روستای آزادمون نیز در گفت‌وگو با خبرنگار ما اظهار داشت: این موضوع نیازمند پیگیری جدی مسئولین است چراکه چند روستای دیگر هم درگیر این آب‌های آلوده هستند و به انواع بیماری‌های پوستی گرفتار شده‌اند.
وی افزود: با این وضعیت آلودگی چه‌طور می‌توانیم برداشت برنج سالم داشته باشیم و با اعلام این وضعیت شاید بر قیمت محصولات ما نیز تأثیر بگذارد.
این کشاورز آزادمونی در پایان گفت: از مسئولان ذی‌ربط خواهش می‌کنم این مشکل را به‌طور ریشه‌ای حل کنند؛ زیرا موضوعی نیست که سطحی از کنار آن عبور کرد و اثرات نگاه سطحی این است که چند سال مکرر شاهد آب آلوده و ورود فاضلاب در رودخانه‌ها هستیم.
علی‌محمد دعاگو رئیس اداره محیط زیست محمودآباد نیز در گفت‌وگو باخبرنگار ما در خصوص آلودگی آب رودخانه در این شهرستان اظهار داشت: این موضوع مربوط به حدود ۲ ماه قبل است و زمانی که متوجه آلودگی شدیم، بررسی آن در دستور کار قرار گرفت.
وی تصریح کرد: با پیگیری‌های انجام شده منشأ آلودگی به یک شرکت لبنی رسید که با ورود فاضلاب خود به رودخانه آلودگی به قسمت‌های پایین دست و در نهایت رودخانه‌های چندین روستا و شهر محمودآباد رسیده است.
رئیس اداره محیط زیست محمودآباد گفت: با به‌روز نشدن تصفیه خانه این شرکت تولیدی فاضلاب صنعتی وارد رودخانه‌ها شده که موضوع در دست پیگیری خواهد بود.
دعاگو با بیان اینکه چندین مرحله اخطار به این شرکت تولیدی بابت وارد نکردن فاضلاب به رودخانه شد، افزود: با توجه به تذکرات اما هیچ اقدامی انجام نشد و در نهایت از طریق دادستانی مجبور به شکایت شدیم.
وی ادامه داد: با توجه به فصل کشاورزی و کار کشاورزان در زمین و فصل آب‌گیری آب‌بندان‌های روستایی این شهرستان میزان آلودگی به گونه‌ای بوده که به درد کشت و پرورش ماهی نمی‌خورد بنابراین باعث بروز مشکلات عدیده‌ای شده است.
رئیس اداره محیط زیست محمودآباد یادآور شد: این آلودگی از رودخانه‌ها به سمت دهانه ورودی آب به دریا خواهد بود و با توجه به فصل تخم‌ریزی ماهیان آسیب جدی در این حوزه در بر دارد.
دعاگو عنوان کرد: شاید کار انجام شده عمدی نباشد و برنامه‌ریزی به خوبی پیش نرفت اما زیاد شدن زمان باعث آسیب‌های زیست محیطی جدی خواهد شد.
به گزارش قلم شمال آنلاین؛ هرچند متولیان امر درحال پیگیری مشکل زیست محیطی رودخانه‌های محمودآباد و جلوگیری از ورود پساب به آن هستند، اما باید بدانیم که لایروبی و ورود آۤب بیشتر به رودخانه‌ها تنها به‌عنوان یک مسکن برای دردی است که می‌تواند به عنوان فاجعه زیست‌محیطی در مازندران نام گیرد و باید این معضل، از اساس مرتفع شود.
