به گزارش “خط شمال” سردار سیاوش مسلمی فرمانده سپاه کربلا طی یادداشتی به‌بهانه تشییع ۷ شهید خوشنام در مازندران:
بسم الله الرحمن الرحیم
این روزها که کوچه پس کوچه های دیار علویان از طبیعت خزان، رنگ گرفته است، بوی بهشت با عطر یاس بی نشان در فضای ماتم گرفته شهرها جاری است.
بوی غربت بقیع، از تابوت های خاکی هفت آلاله بی نشان برخاسته است که هرکدامشان نشانه‌ای، مسیری و ستاره‌ای‌اند که دست‌های خسته زمینیان را به ضریح بی‌نشان مادر سادات گره میزنند.
در روزهای سردِ آخرِ پاییز، دل مردم شهرهای مازندران، به میزبانی هفت مهمان بهشتی، هفت شهید زهرا نشان،گرم است. شهدایی که گرچه نام و نشانی ندارند اما رسم و مرامشان را مردم به خوبی می شناسند.
همانانی که با سیمای آسمانی شان، آسمان این کهنه دیاری که به دین علی(علیه السلام) و اولاد علی(علیه السلام) شناخته شده است را دوباره روشن کردند.
هفت ستاره درخشانی که این روزها، شهر به شهر مهمان اشک های جاری و دل های تپنده مردمانی هستند که به یاد غربت و مظلومیتشان، لبریز از عشق و ایمان می شوند.
مادران و پدرانی که در چهره تابوت‌هایی که با پرچمی سه رنگ و منقش به الله پیچیده شده اند، فرزندان مظلوم شان را با اشک های بی صدا، صدا میزنند و قصه بیش از سی سال فراغ و داغ و دلدادگی را نجوا می کنند.
کودکانی که با بوسه بر بال های شکسته آلاله های تازه از سفر برگشته،ایثار و مقاومت را در دل های کوچک شان به ارث می برند. گویی هر گل پرپر یادآور کربلایی است که قصه عطش طفل شش ماهه را روایت می کند و نوجوانان و جوانانی که به یاد رشادت‌های قهرمانان بی ادعا درس وفاداری و شجاعت می آموزند و عهد فاطمی با ولی زمان می بندند و در دل هایشان راهی برای ادامه مسیر افتخار و عزت می سازند.
و من مانده‌ام که چگونه بیان کنم این همه عشق، زیبایی و ایمان را. هفت شهر عشق را عطار گشت، ما هنوز اندر خم یک کوچه ایم.
هفت تابوت ساده و بی‌نشان، که دستان خسته مادری پهلو شکسته، آن‌ها را در آغوش گرفته است. هرکدامشان در این دنیای وانفسا، چراغ حقیقتند و در ایام فاطیمه آمده اند تا نشانی از غم غربت مادرسادات را در دل های ما زنده نگه دارند.
آمده اند تا بگویند ما شیعه های آن مادر پهلو شکسته ایم که تا پای جان ازحقانیت ولایت دفاع کرد و پرچم ولایت مداری را در میان هجوم نامرد مردم و فوج آتش هیزم، تا همیشه تاریخ برافراشته نگه داشته است.
حال فرزندانی که جز مشتی خاک و استخوانی که پاره جان مان است، از قلب زمان رسیده اند؛ شهر به شهر، خیابان به خیابان، قدم بر چشمان پر مهر علوی تباران گذاشتند، تا مردمان غیور و نجیب این دیار با عهد و بیعتی حیدری در روز شهادت بی بی دوعالم فرزندان گمنام زهرایی را به بهشت بدرقه کنند.
خدایا، ما را لایق این امانت‌های آسمانی کن، و راهشان را چراغ راه زندگی ما گردان تا بتوانیم با صلابت تر از گذشته راه پرافتخار ایثار و شهادت را همچون این هفت ستاره درخشان آسمان فاطمی ادامه دهیم و پرچم مقاومت و ولایتمداری را تا ظهور مهدی صاحب الزمان(روحی فداک) که زمین و زمان برای آمدنش لحظه شماری می کند، برافراشته نگه داریم.
